In een heel gewoon dorp met allerlei gewone dorpsbewoners komt een kunstenaar wonen. Hij brengt met zijn muziek en draaimolen veel vreugde in het hele dorp. Maar als de slager ongehoorzaam is, verdwijnt de muziek. Wanneer de kunstenaar aan een boer vraagt om een diep gat te graven, is de boer de enige die luistert. En zo klinkt het in elk verhaal: als de mensen luisteren naar de woorden van de kunstenaar, wordt hun leven onvoorstelbaar mooier en rijker. De auteur (1983) vertelt de aloude verhalen van het paradijs, Noach, Israël in Egypte en zeven andere in een nieuw jasje. De kunstenaar verwijst naar God, die alles nieuw wil maken. De dorpsbewoners zijn de mensen van toen, maar ook van nu. De schrijfster laat de lezers reflecteren op de relatie tussen God en de mensen. Een eigentijds, kunstzinnig boek, met verfijnde potloodillustraties die de verhalen op een bijzondere manier verbeelden. Vooral voor de lezers met kennis van de Bijbel zijn deze verhalen een bron van herkenning. Maar iedere lezer zal geboeid zijn door de rake woorden, die het wezen van het bestaan beschrijven. Met een ruime bladspiegel en grote letters.

In ‘Het Dorp’ ontmoeten we een andere Lisette: een lichtvoetige schrijfster die gebruik maakt van humor en ironie, die mensen tekent in hun kleinmenselijkheid.

De idee van God als een Kunstenaar is leidend in de tien verhalen die Lisette van de Heg in ‘Het Dorp’ bundelt. De Schepper brengt incognito een bezoek aan de mensheid, om te ontdekken dat op Hem niemand te wachten zit, zeker de elite van de maatschappij niet. Hier een kind, daar een gebrokene – zij zijn wél verlegen om helende goedheid. Traag moet je deze verhalen lezen, om de diepere laag in je denken te laten verinnerlijken. Mooi voor de decembermaand, en voor erna.